Yes dit weekend konden we echt goed aan de slag, omdat we alle spullen hadden! Ik moest vrijdagavond werken, dus we kwamen pas rond 12 uur aan in Caspe. Ik had zelf al lang geen auto meer gereden, dus wilde dit weer eens doen. Maar wat had ik hier een spijt van. Het was pikdonker en veel delen van snelwegen hadden geen licht, dus leek wel een oma hangend over mijn stuur terwijl we 80 reden. Voor we de heuvels in gingen hebben we geruild. Het is wel jammer dat het lastig is om een foto van de lucht te maken als het donker is, maar wat een sterren zeg! De helderste sterren hemel had ik in Namibië gezien, dacht ik, maar hier is het net zo prachtig.
De volgende dag was Thomas al zo vroeg op dat hij de tanks met benzine is gaan vullen voor de generator. Wat een geluk heb ik toch, want zo konden Luna en ik rustig wakker worden. Het duurde alleen langer want hij moest ook nog het dak van de wc ophalen, dus begon ik alvast met het maken van cement. De buurman had ons verteld dat het zand in onze tuin cement zand is. Ik had me thuis al voorbereid met Youtube, dus met het zand, cement en water een papje gemaakt. Ik moest de andere kieren in de schuur namelijk dichten, maar wat ging dit lastig! Ik denk nu dat het om beton zand gaat, dit plakt dus niet zo lekker. Maar ik heb het er heel hard in staan duwen, uiteindelijk bleef het zitten en zag het er nog professioneel uit ook.
Het lijken net bloemetjes van ver weg.
Thomas was inmiddels al terug met de spullen en bezig met het hout snijden voor het WC huisje. Hierna heb ik geholpen met boren, wat eigenlijk super leuk is! En zelfs nog figuur gezaagd om een rondje voor de wc bril uit het hout te snijden. Helaas ging het begin middag heel hard regenen. Dit leek wel op een bui zoals we die in Azië vaak hadden meegemaakt, zelfs nog met onweer erbij. Hierdoor konden we niet alles doen wat we gepland hadden, maar hadden we wel alle tijd voor het huisje (we konden deels onder het dakje werken). Ik denk dat we om 9 uur in de ochtend waren begonnen en 10 uur ‘s avonds weer op onze kont zaten. Wat is dat heerlijk, we waren moe maar zeker voldaan. Zeker omdat het terras nu ook helemaal schoon is van de mos en de modder, wat er toch wat beter uit ziet 🙂
Luna is ook nog een verhaal apart. Dit weekend is ze in totaal 3 keer weggelopen, misschien zelfs 4 keer omdat ze opeens van buiten de tuin aan kwam rennen. We hebben inmiddels dus door hoe ze ontsnapt. Niet door over het hek te springen, maar door er tegen aan te rennen zodat het omhoog schiet. Er zitten scherpe punten aan het hek dus dit gaan we zo snel mogelijk fixen en aan de onderkant goed vast maken. Ze kwam namelijk een keer terug rennen met een wondje boven haar oog en moeten er niet aan denken dat het in haar oog komt!
Omdat we allebei hard aan het werk waren, hadden we vaak wat later door dat ze opeens niet meer in de tuin of het huis zat. Dus wij met snoepjes in de hand rond lopen, rennen en fluiten. De eerste keer was ze wel 20 minuten weg en de buurvrouw zei dat ze haar heen en weer had zien rennen. In mijn hoofd spelen er dan allemaal verschillende scenario’s af wat er gebeurd kan zijn. Mijn eerste angst is dat ze aangevallen wordt door wilde katten hier, wel nadat zij ze zelf heeft uitgedaagd natuurlijk dus kan het de katten dan ook niet kwalijk nemen. Er lopen hier namelijk in de buurt veel kittens rond en die hebben natuurlijk beschermende moeders. Daarna dat ze bij een van de buren de kippen zal opjagen en wie weet zal pakken. Of dat ze van een rots valt en opgegeten wordt door roofvogels. Die vogels zie je soms ergens boven rondcirkelen en zo groot is ze ook weer niet. Gelukkig is het bij angsten gebleven en kwam ze elke keer weer uitgeput en vrolijk terug rennen. Alsof ze even was gaan buurten. Ze was elke keer buiten adem, dus waarschijnlijk is ze op alle geuren hier afgegaan, maar niet zo ver dat ze het huis niet meer kon vinden. Dit geeft ons wel veel hoop dat ze op een gegeven moment gewoon los kan en zelf kan beslissen waar ze heen gaat en hoe lang 🙂
Op zondag waren we zó moe, maar toch nog de vloer van het wc huisje in elkaar gezet en de composthoop gemaakt. Ik heb namelijk het boek ‘’ the humanure handbook’’ van Joseph Jenkins gelezen en wat was dit interessant! Ik ben gefascineerd door de geschiedenis rondom feces en hoe mensen hiermee omgaan. In veel delen van Azië bijvoorbeeld, vooral China gebruiken ze deze manier al heel lang en bewerkten ze vervolgens het land met de compost. In Europa werd deze manier niet gebruikt en liep de stront door de straten. Dit zorgde voor veel ziektes en epidemieën. Mogelijk heeft dit ook bijgedragen in landen als China en India dat de bevolking zo snel groeide, aangezien er minder ziektes verspreid konden worden en de planten gevoed konden worden met compost. Het is ook gek eigenlijk als je erbij nadenkt dat we iets wat zo voedzaam is voor de grond wegspoelen met schoon drinkwater. Hier in Barcelona wanneer het geregend heeft, loopt het riool over en spoelt alles inclusief veel wc papier en natte doekjes in de zee. Daarom zie je dit vaak rond drijven na een regenbui en spoelen er dode ratten aan op het strand. Het is zonde dat we compost in de winkel in grote aantallen kopen (terwijl dit ook poep is geweest maar dit wordt vaak vergeten), maar het vies vinden om het zelf te maken. Natuurlijk hebben veel mensen ook de plek niet om compost te maken, maar ik merk vaak als ik het erover heb met mensen dat het meer onwetendheid is. Een andere misconceptie is dat het stinkt, als de processen goed werken en er genoeg zuurstof in de compost hoop komt ruikt het namelijk niet.
Wij hebben nu een hoop gemaakt wat bestaat uit een eerste laag van mos, hierna stro, blaadjes/takken uit de tuin die ervoor zorgen dat er zuurstof in de hoop kan komen (zo ontstaat er namelijk meer ruimte tussen de lagen). Vervolgens nog meer stro en planten uit de tuin. Dit is het deel carbon, dan is er nog nitrogen nodig wat in urine en ontlasting zit. Je kan dit ook vinden in bloed en botten, maar aangezien we vegan zijn zullen we dit niet gebruiken en dit is ook niet nodig. Verder kan al het fruit en groente afval er ook bij, wat wij veel hebben dus dit is ideaal want dat betekent dat we minder afval produceren. In de wc staan dus emmers, deze kunnen een aantal weken afgesloten staan voordat ze in de composthoop worden toegevoegd. We hebben een emmer in de WC met geknipt stro, blaadjes en heerlijke lavendel die we in de tuin hebben gevonden. Dus onze emmers ruiken eigenlijk heel lekker ondanks de rest van de inhoud.
Als je een volle emmer hebt (wc papier is ook carbon dus dit kan erbij), maak ik een ruimte in het midden van de hoop zodat het verse materiaal naar onder kan zakken en omringd is door carbon. Hierdoor ontstaat er een opwarmingsproces, aangezien het in het midden/beneden de hoop het warmst is. Door deze warmte worden virussen en bacteriën afgebroken en omgezet in compost. Dit proces duurt een tijd en wordt opgevolgd door andere processen die worden ingezet met de temperatuurverandering in de hoop. De processen die volgen zal ik in volgende posts verder uitleggen, het is namelijk zo interessant dat ik er nog lang over door kan gaan. Als de hoop eenmaal vol is (dit ligt aan de ruimte en hoogte, maar op een gegeven moment kan je het niet meer aanvullen) laten we het ongeveer een jaar liggen. In dit jaar zijn alle schadelijke bacteriën en mogelijke virussen omgezet, er is bewezen dat 6 maanden genoeg kan zijn maar voor de veiligheid wordt 1 jaar aangehouden. Terwijl dit gebeurd maak je een nieuwe hoop, zodat er altijd één actieve composthoop is en één die klaar is rond de lente wanneer er gezaaid wordt.
Ik ben wel van plan onze eerste compost op te sturen naar een lab om te laten testen. Dit meer uit nieuwsgierigheid, mogelijk verschilt onze compost aangezien we geen dierlijke producten eten. De uitslag wil ik dan graag vergelijken met de compost in de winkel, hier zit namelijk ook restafval in als plastic, sigaretten etc. Dit ben ik namelijk zelf ook tegengekomen in de compost die we hier in het tuincentrum halen. Ik ben benieuwd en kan niet wachten om nog meer te leren over het zelfvoorzienende leven én daardoor onze voetafdruk om de aarde te verminderen.