Onze reis begon in oktober 2017. Precies één jaar later vertrokken we voor bijna een jaar naar Zuid-Oost Azië. Nadat we terugkwamen in Nederland besloten we dat het tijd was om te settelen en kregen we ons rescue hondje Luna. We hebben geprobeerd te settelen, maar na lang nadenken en veel praten kwamen er achter dat Nederland niet voor ons is. De enorm hoge huizenprijzen, dichtbevolkte steden/dorpen, slinkende natuurgebieden, politieke klimaat en slechte weer waren voor ons goede redenen om verder te zoeken. En niet te vergeten alle stress dat werk voor ons meebracht. Ik werkte als wijkverpleegkundige in de thuiszorg en Thomas als software developer in een stressvolle werkomgeving. We realiseerde ons dat we het meeste van onze tijd kwijt waren aan werken, stressen over werk en alle dingen die we echt wilden doen in het weekend moesten proppen. Omdat we vast zaten in deze vicieuze cirkel was het moeilijk om als persoon te groeien en andere passies te ontdekken. Nadat we ons dit steeds beter gingen beseffen was het besluit om aan een nieuw avontuur te beginnen makkelijk gemaakt. We verlangde naar ruimte om ons heen, niet meer ingesloten zijn door gebouwen maar ook in ons hoofd. De ruimte om een zelfvoorzienend leven te beginnen en dit te delen met anderen.
We besloten in 2019 een rondreis te maken door Frankrijk, Spanje en Portugal. Elk land heeft zijn eigen unieke cultuur en natuur, maar we hebben uiteindelijk gekozen voor Spanje. Hier is voor Thomas in Barcelona veel werk te vinden en het heeft veel verschillende regio’s met eigen klimaat. De taal wordt ook in meerdere landen gesproken, dus als we ooit nog verhuizen of reizen is dit altijd fijn. In november 2019 zijn we naar Barcelona gegaan voor een korte trip, Thomas heeft toen gesolliciteerd op twee banen. Toen hij hoorde dat hij de baan kreeg zijn we in januari hierheen verhuisd.
We hadden het plan gemaakt om vanuit Barcelona door de andere regio’s in Spanje te reizen. Zo konden we goed uitzoeken wat het beste bij ons paste terwijl we ook genoten van Barcelona. Alleen ging het helaas anders en gooide corona na twee maanden onze plannen overhoop. We waren net voor de tweede keer in twee maanden tijd verhuisd. In dit appartement hebben we 4 maanden in lockdown gezeten. Binnen was het altijd donker met maar twee kleine ramen, we hadden kakkerlakken en geen balkon of buiten plaats.
Ik was met Spaanse les begonnen voor de lockdown en we hadden nog geen tijd gehad om naar huizen te kijken. Maar tijdens de lockdown hadden we natuurlijk zeeën van tijd. Thomas was wel druk, hij werkt namelijk bij een bedrijf dat met specialisten in verschillende landen werkt. Het is een platform waar patiënten afspraken bij specialisten kunnen maken en hun profielen kunnen bekijken. Daarnaast waren ze met het project begonnen om videobellen mogelijk te maken tussen patiënt en specialist. Hier was natuurlijk veel behoefte aan met Corona.
Helaas mochten we niet reizen (uit de stad en hierna niet uit de regio) en deze regels werden verlengd tot begin 2021. Toen dit bekend werd grepen we de kans met beide handen aan en bezochten we een huis die we online hadden gezien. We probeerden weinig verwachtingen te hebben, aangezien dit pas onze eerste bezichtiging was. Maar het huis in combinatie met de grond en locatie was precies wat we zochten. Dit is te lezen in de allereerste blog post en we zijn nu trotse huiseigenaren in Aragon!