Het is ongelofelijk maar het lijkt erop dat we onze droom finca hebben gevonden. Afgelopen zaterdag (6 maart) zijn we naar Caspe gereden en hebben we een boerderij met land gezien. De heenweg was al prachtig, onderweg zagen we amandelbomen in bloei staan. Links en rechts zagen we roze heuvels vol met amandelbloesems. Spaans muziekje op de achtergrond en het lijkt wel vakantie.
Caspe ligt 2,5 rijden van Barcelona, maar wij gingen eerst naar een klein dorpje in de buurt; Maella. Hier hadden we afgesproken met de makelaar, het huis is namelijk niet gemakkelijk te vinden. Onderweg zien we de rivier Embalse de Mequinenza stromen, links is het groen door de rivier en rechts zien we droge vlaktes. Het huis zit gelukkig aangesloten op de irrigatie, maar de kraan staat niet continue open. Deze staat om de week anderhalve dag open om alle boerderijen in deze buurt te voorzien. Het water basin van 15,000 liter wat bij het huis hoort wordt zo gevuld. Tussendoor wordt de kraan ook wel eens een paar uur open gezet, maar dit is alleen voor de irrigatie van de gewassen. Dit irrigatiesysteem willen we zelf nog uitbreiden, net als het opzetten van een regenopvang systeem (rain harvesting). De zomers zijn namelijk erg droog en aangezien we zelfvoorzienend willen leven, hebben we al het water nodig dat we kunnen opvangen.
Door mijn enthousiasme loop ik al wat vooruit op de beschrijving van de finca, dus eerst nog even terug naar het dorp. Blijkbaar wordt het sinds de 19e eeuw een stad genoemd en wonen er rond de 10,000 mensen. Waarvan een deel uit Nederland, Engeland en België zijn we inmiddels achter gekomen. Zonder dat we er al wonen worden we online al welkom geheten en kunnen we om advies vragen. Super fijn en handig dat iedereen zo behulpzaam is. Caspe ligt in de autonome region Aragon, in het Noordwesten van Spanje, dit is ook waar de Pyreneeën liggen. In het deel waar wij gaan wonen is het redelijk droog, maar er stromen genoeg rivieren in de buurt voor wateraanvoer. Er is een groot stuwmeer aangelegd waar meerdere rivieren in uitmonden, ook wel de zee van Aragon genoemd. Zaragoza is de hoofdstad van Aragon en ligt op nog geen anderhalf uur rijden van Caspe. Dit is de op vier na grootste stad in Spanje en heeft veel arabische invloeden. Verder kan je veel kastelen in de regio vinden en heeft Caspe zijn eigen treinstation (met directe verbinding naar Barcelona!). Er zijn veel boeren met olijfbomen, maar kersen zijn ook een specialiteit in de regio net als amandelen. En het aller beste is dat ze daar gewoon Spaans spreken!! Dus eindelijk geen Catalaans meer en kunnen we verder werken aan het verbeteren van ons Spaans. Op dit moment kunnen we ons goed redden in winkels, met buren voor korte gesprekken en administratieve zaken.
Helaas hebben we verder de omgeving niet erg kunnen ontdekken door de Corona restricties. Het was ook nog spannend, omdat we een formulier bij ons moesten hebben met de reden waarom we onze woonplaats verlieten. We mogen nu namelijk al een paar maanden de stad niet verlaten zonder een geldige reden. Ik kon nergens duidelijk vinden of het bezichtigen van een huis gezien werd als een geldige reden, maar na overleg met de makelaar denken we van wel. Toen we door Caspe reden zagen we een aantal barretjes en restaurants. Verder was er een markt open en genoeg leven in de stad. De finca ligt 5 minuten rijden buiten de stad en later hoorde we van onze advocaat dat er zelfs veel gefietst wordt (waarschijnlijk grotendeels Nederlands).
Vanuit Maella was het 10 minuten rijden, er ligt hier een hoofdweg tussen de bergen dus een mooie rit. Het laatste stuk reden we over een onverharde weg en hier had onze ford fiesta wel een beetje moeite mee. Er staat een groot hek voor het terrein, wanneer je er doorheen rijd staat er rechts een groot water basin. We twijfelde nog over het aantal vierkante meter van het terrein (11.800 m2), aangezien we veel groenten en fruit moeten verbouwen. Maar deze twijfel verdween snel toen we er stonden en de ruimte om ons heen voelde. In de toekomst lijkt het ons leuk om een yurt te bouwen, hier kunnen dan gasten in verblijven. Daarnaast is Luna een grote reden om deze stap te wagen, ze heeft hier alle ruimte om te rennen en haar omgeving te ontdekken. Inmiddels zijn we er wel achter dat Luna geen stads hond is, al hebben we ook veel parken om ons heen in Barcelona. Echter zijn hier vaak veel mensen en honden, wat Luna toch wel zenuwachtig kan maken. Al doet ze het tegenwoordig erg goed, zelfs op het strand.
Het land bestaat uit verschillende delen, een stuk grond met gras waar we nu onze auto hadden geparkeerd. Dit is verbonden aan het huis en de voorkant van de schuur. Hier rechts van ligt nog een stuk grond wat droger is, met nog wel wat begroeiing. Er groeien nu bramen, wat bomen en er staat een perzikboom. Er is daarnaast een klein deel waar het water basin staat, gelijk als je het hek door gaat. De openslaande deuren van het huis kijken uit op een groen stukje land, hier hadden de vorige bewoners hun groente tuin. Hier loopt namelijk ook de irrigatie door. Verder staat er een conifeer en nog een perzikboom. Voor het andere stuk land, bestaande uit twee terrassen, moet je weer het hek door. Hierna aan je linkerhand ligt het stuk grond met vijgenbomen. Ik kan nu al niet wachten om vijgenjam, vijgentaart, vijgen muffins en gedroogde vijgen te maken :)!
Het huis is 92 m2, wat deels bestaat uit een schuur. Het huisje hoe het er nu staat is zo rond de 50 m2 en zou ook al groot genoeg voor ons zijn aangezien we nooit echt groter hebben gewoond. We willen een mooie grote deur in de muur plaatsen die de schuur van het huis scheid en hier een keuken in maken met uitzicht op het land. We hebben al zoveel ideeën hoe we het huis willen inrichten, we voelen ons zelf haast architecten met alle tekeningen die hier al liggen. Misschien heeft al die jaren Sims spelen toch nog zin gehad.
Al tijdens de bezichtiging zagen we alle mogelijkheden met het huis, dit moet je ook wel hebben met een beetje naïviteit anders begin je er nooit aan. Er waren nog een aantal bezichtigingen gepland en er lag al een bod, dus we hebben er het hele weekend over gepraat en nagedacht. Het enige punt wat ons in de weg zat is het asbest in het dak, dit zit alleen in de schuur en is nog niet oud. Maar hier wilde we toch graag een architect naar laten kijken net als een kleine scheur in de muur. We zijn hard aan de slag gegaan en via hulp van facebook een architect in Caspe gevonden. De makelaar had hier vaker mee samen gewerkt, aangezien zij veel huizen in Caspe en Maella verkopen. Aangezien het een stuk rijden is hebben we maandag via de telefoon overlegd en is de architect zelf naar het huis gegaan. Alle oplossingen zijn inmiddels besproken en het dak is makkelijk te verstevigen zodat we er niet aan hoeven te komen. De asbest kan gelukkig geen kwaad zolang je er vanaf blijft. Onze twijfels over het water toevoer hebben we ook besproken, maar aangezien wij aangesloten zitten op het water is dit voldoende. Met ons regenwater opvangsysteem kunnen we daarnaast ook een deel verzamelen. Daarnaast zijn er in Maella en Caspe watertappunten aanwezig, waar je zelf water mag halen (of bestellen).
Nu is het tijd voor het bod, we hebben de vraagprijs van 45000 euro geboden en die is geaccepteerd! Ondertussen hebben we ook al contact opgenomen met een advocaat uit Barcelona die Engels spreekt. Hier twijfelde we nog even over aangezien een advocaat niet goedkoop is. Maar de partner van een vriendin is makelaar en die had wat vragen en opmerkingen bij het voorlopige contract. Vervolgens hebben we zelf gegevens in het online kadaster opgezocht, maar dit is toch wat ingewikkelder dan we dachten. So better safe than sorry. En het voelt toch wel fijn om iemand aan onze kant te hebben, vooral na sommige verhalen over oplichting die we gehoord hebben..
Momenteel levert de makelaar alle papieren aan en worden deze nagekeken door de advocaat, dus erg spannend! Het is zo dichtbij en het voelt alsof onze jarenlange droom eindelijk uitkomt. Maar ergens hoor ik toch nog een stemmetje in mijn hoofd dat we de sleutel nog niet hebben en iemand anders ervan door kan gaan met dit huis. Enige wat nu te doen is, is positief blijven en hoop houden. Gelukkig hebben we beide ons werk ter afleiding. Thomas werkt bij Doctoralia, dit is een Spaans bedrijf die de agenda’s van dokters coördineert en hier software voor schrijft. Tijdens corona is het extra druk geweest om videobellen met dokters mogelijk te maken, dus Tho heeft zich niet verveeld. Sinds een aantal weken werk ik in een callcenter voor een Vlaams bedrijf, parttime omdat ik nog steeds met mijn Spaans bezig ben. Inmiddels heb ik een deel op school afgerond en krijg ik nu prive les vanuit mijn werk. Daarnaast genieten we ondanks Corona van het leven in Barcelona. Het is heerlijk om zo dichtbij de bergen en het strand te wonen. Helaas is het door de veranderende regels niet meer mogelijk om lekker ‘s avonds op het terras tapas te eten met vrienden, wat we afgelopen zomer nog wel een tijdje konden. We hebben hele leuke mensen ontmoet en helaas ook weer van een aantal afscheid moeten nemen. Dit heeft grotendeels met corona te maken, want de werkloosheid is hier erg hoog en vooral onder jongeren. Als je het nieuws volgt is dit ook een van de redenen dat er een grote achterban is (van vooral jongeren) die de protesten voor Pablo Hasel steunen. Het is inmiddels al bijna twee weken onrustig in Barcelona, hopelijk luistert de overheid (en de EU).